Maar ik weet van andere moeders dat mijn kind geen uitzondering is. Als je een kind laat, zijn ruimte geeft, als een kind liefde ervaart en zich veilig voelt dan zingt het.

Mijn kind zingt de hele dag. Als ze speelt als ze knutselt, tekent, schrijft. Als het langer stil is dan leest ze een boek, maar meestal hoor ik haar in haar kamer zingen. Het gaat haar niet om dat dat iemand moet horen, juist niet, het is pure uitdrukking van vreugde, zo klinkt het voor mij tenminste.

We weten dat kinderen totaal kunnen afdwalen in hun spel, dat ze in een eigen wereld zitten en helemaal niet doorhebben dat wij het kunnen horen.

dat is een wonderbaarlijke gave die we verliezen als we groter worden of tenminste de meeste van ons. Wie heeft nog een grootmoeder die stond te zingen bij het koken? Die mijne zong alleen in de kerk. Tenminste iets. Veel mensen die bij mij op zangles komen zeggen dat ze graag willen zingen maar het niet durven.

Begin maar in de douche, daar is toch wel nog de ruimte voor.